Ögeler etikete göre görüntüleniyor: En İyi Karakalem Obje
Fütürizm Akımı
ÇIZGI VE DESEN
insanın evrenle olan gelişmiş ilişkisel ve iletişimsel deneyimlerini, konuşma eylemi öncesinde gerçekleştirmiştir. Lascaux ve Altamira mağaralarında yer alan ilkel insan desenlerinden görüleceği üzere, saf ve ilkel (primitif) bir yapı özelliği gösteren mağara resimleri, teknik olarak sürekliliği amaçlarken, içeriksel ve biçimsel olarak büyü ve yaşamsal temel ihtiyaçlar gibi göstergeleri ve belgeleri tarihe geçirmiştir.
Bu kanıtlar, desen ve çizginin yaşamsal bir motifin parçaları olduğunun temel göstergeleridir. Dolayısıyla biçim olgusunu elde etme çabaları, sanatın nesnesini bulmasındaki en önemli formal davranışıdır. Bu formal davranış, nesneyi plastik anlamda desen ve çizgiyle ele geçirme güdüsü, yani doğayı sanatla tanıma ve ele geçirme kaygısı, evrensel bir hümanizmayı elinde tutan Rönesans dönemiyle sınırlarını aşmış ve sanatın kesin sayılabilecek görsel kurallarına bir düzen oluşturmuştur.
Öyle ki çizgi ve desen pratikleri, Rönesans ve sonrası dönemlerdeki klasik olarak nitelene sanatın temsilcileri olan başat sanatçıların atölyelerindeki eğitimin de vazgeçilmez aşamalarını oluşturmuş, sanatçının insan ve yaşam arasındaki ilk deneyimleri, desenin varlığı ile açıklanmıştır. Bu açıdan desen, sanatçının çıraklık serüveninin, hayal gücünün belgeleri ve ön çalışmalarının, yani eskizlerinin değişmez pratikleridir.
Paust’un kavramsal sanatın bilindik isimlerinden Joseph Beuys’un desenleri üzerinden vurguladığı gibi; kavramlar ve düşünceler çizim aracılığıyla formüle edilir ve açıklığa kavuşur.1 Dolayısıyla bir sanatçının imge dünyasının dile getirilicilinde, çizgi ve desen, adeta sanatçının ilk temel konuşma dilini oluşturur.




