Aşağıdaki çizimlerin her birinde farklı çizgiler ve tonlar kullanılmıştır. Bu iki teknik öğe arasın-daki denge farklı etkiler doğurur.

1. Bu çizimde çizgiler temel alınıyor, formun dış hattında asgari düzeyde gölgeleme kullanılarak şekiller güçlendiriliyor. Çevre çizgisi keskin ve belirgin, çapraz tarama olmasa bile anlamlı.

2. Bu figürde dış kenar çok daha az keskin olarak belirtilmiş ama hacim etkisi çok daha büyük. Işığı arkadan alacak şekilde ayakta duran bu figür neredeyse hiçbir çevre çizgisi olmadan çizilmiş. Farklı koyuluktaki kurşunkalem tonlaması blokları kullanılarak figürün ana şekli verilmiş ve sadece bazı detayları vurgulamak için çevre çizgisi kullanılmış. Kolların, bacakların ve eteğin kenarlarındaki küçük ışık alanları figürün yuvarlak cismini gösteriyor ve onun bir siluet gibi görünmesini engelliyor.

Bu profil neredeyse hiçbir ton ve çevre çizgisi uygulanmadan gevşek hatlarla çizilmiş. Başın çevresindeki çizgiler kızın gençliğe has yaşam sevincini lirik bir şekilde ifade ediyor.

Bu tekniği, başın koyu kurşunkalem darbeleriyle gölgelendirildiği aşağıdaki çizimde kullanılan teknikle karşılaştırın.

Burada baş koyu kurşunkalem darbeleriyle gölgelendirilmiş ve güçlü tonlar uygulanmış. Koyu tonlar kara kara düşünme atmosferini ve bakışlardaki belirgin kaygıyı güçlendiriyor. Göremediğimiz bir şeyi düşünüyor gibi.

Tarihsel olarak, kitle iletişim araçlarının en yenisi ve en güçlüsü 1952’de siyah-beyaz olarak başlayıp, daha sonra renkli yayına geçen televizyondur. Televizyon, belki de o güne dek hayal bile edilemeyecek denli bir etkileşim ağı kurarken, “kültür” olgusunu da direkt olarak etkilemiş ve popüler kültür diye adlandırdığımız kültür egemenliğini yavaş yavaş ilan etmeye başlamıştır.

Ahmet Oktay (1987: 8) popüler kültürün giderek kitle kültürü tarafından emilmesi ve kitle iletişim araçlarının, özellikle televizyonun yaygınlaşarak kırsal kesimi de kuşatmasının, siyasal sonuçları da olan gelişmelere yol açtığını belirtmektedir.

Televizyon daha çok eğlence amacıyla kullanılan bir araçtır. İnsanların iş dışında kalan boş zaman dilimini ve daha önce başka etkinliklere ait olan alanları doldurmaktadır. Bu durum, insanın kendisine ait olan zamanların televizyon tarafından kolonileştirilmesi biçiminde algılanabilir.

Popüler kültürün hayatın her alanına girmesiyle bugün artık iyice anlaşılmıştır ki, özellikle televizyon, küçük tartışma topluluklarının oluşmasını engellemekte, boş zamanlarında insanların birbirleriyle oturup ciddi bir şeyler konuşmalarını, aralarında fikir ve kanaat alışverişinde bulunmalarını sınırlamaktadır.

Tüm bu olumsuzluklara sebep olarak televizyonun iyi bir eğitim aracı olmaması, bireyi özel sorunlarında, umutlu ya da umutsuz anlarında aydınlatmak veya yol göstermek yerine, onlara aldatıcı ve oyalayıcı yollar sunması gösterilmektedir.

Çocuğun/gencin çizgisel gelişimini bilen, onu tanıyan, müze gezme bilinci gelişmiş, müzede öğrenmenin kazanımlarına inanan, verimli bir müze ziyaretini nasıl düzenleyebileceğini bilen, öğrencilerine hangi seviyede ne kadar bilgilendirme yapacağını, uygulama boyutunda hangi konuların daha uygun olabileceğini, hangi malzemeleri, yöntem ve teknikleri kullanacağını bilen öğretmenler gelecek nesillerin sağlıklı yetişmesinde önemli rol oynar.

Ülkemizde eğitim adına birtakım olumsuzluklar yaşansa da, üniversitelerdeki eğitim-öğretim süreçlerinde tüm öğrenciler en verimli şekilde yetiştirilmeye çalışılır. Meslek hayatında tüm öğret menlerimiz de öğrencilerini yetiştirirken büyük bir sabır ve özveri ile görevlerini yerine getirirler.

Bu kitapta yapmak istediğimiz, alana yönelik halen kullanılan ve yeni ilavelerle kullanılabilecek yöntem ve teknikleri, bilgi ve deneyimleri, genç öğretmen adayları ve meslek taşlarımızla paylaşmaktır.