Ögeler etikete göre görüntüleniyor: Sağlıklı Çocuk Kursları

Türk resim sanatı tarihinde bir dönüm noktası olarak ifade edilen Sanayi-i Nefise Mektebi, yetiştirdiği ressamlarla çağı aydınlatabilecek, sanatı ileri seviyelere taşıyabilecek gençlere imkân tanımıştır. Buradan yetişen genç ressamlar, Türkiye Cumhuriyeti’nin büyük sanatçıları ve eğitimcileri olarak doğrudan Türk resim sanatına etki etmişlerdir.

Ancak Cumhuriyet rejiminden önce Osmanlı ülkesinde sanat, yabancı hocalar ve ressamların elindedir. Bu dönemde yabancıların kurdukları akademiler, birliktelikler ve atölyeler, onlara küçük çapta olsa da bir sanat piyasası oluşturmuştur. Türk devletinde sanatı icra edenlerin yabancı kökenli olması ya da gayri Müslim olması konu gereği çok fazla bir önem taşımamaktadır. Ancak ortamı yansıtması ve ileride tartışmaların ana kaynağını oluşturması açısından önemlidir.

Desen, resim sanatının temelidir. Renkler, ışık ve gölgeler, tablonun genel yapısı, kompozisyon gibi temeller üzerine kurulan iyi deseni çizebilmek; desenin işlevinde yer alan çizgi, hareket, denge, hacim, oran, form, ritim, kompozisyon, perspektif, ışık ve renk kavramlarının öğrenilmesiyle sağlanabilir. Bir tabloda temel unsur desen olmalıdır.

Desen sistemi bozuk bir tablo ne kadar güzel renklerle çalışılırsa çalışılsın sağlam temelden yoksundur. “Bir tablo, iyi bir tablo olmak için neyi ifade edebilir, neyi edemez? Herhalde feda edemediği şeylerden biri, desendir. Ressam, desen yoluyla tabiatı inceler, desen yoluyla onu yorumlar. Bu incelemede, yorumlamada kullanılan tek araç, çizgidir.

Eşyanın sınırlarını gösteren, oturtan ve tespit eden bu çıplak çizgi; tek başına, başka biçim güzelliğini, kıvraklığını, hareketini, çeşitli anlamları içinde canlandırmaya yeter. Sanat tarihine baktığımız zaman, eski Mısırlıların, Yunanlıların, Çinlilerin, Gotiklerin ve Doğu sanatçılarının bu tek çizgiyle ne kadar şaşılacak çeşitte düzenlemeler bulduklarını, ne kadar sanat harikaları meydana getirdiklerini görürüz”

Desen, bir sanatçının çıraklık serüvenini öte bir duruma taşıması için gerekli donanımları sağlayan vazgeçilmez bir araç olarak kabul edilir. Bu açıdan çizgi ve desen, plastik sanatların temelinde yer alan vazgeçilmez biçimsel değerleri oluştururlar. Bu değerler, günümüz sanatının barındırdığı güncel dinamikler açısından bakıldığında da geçerliliğini yitirmemiştir.

Günümüz sanatında desen, sanatçıların kendilerini çok değişik araçlarla ifade etmelerinde deneysel bir anlatım dili olarak, farklı deneyimleri elde tutacak şekilde kendini gösterir. Geleneksel dönemlerden farklı olarak günümüz sanatı, bu aracı, çağdaş sanatın dinamiklerini sorgulamak açısından ilk plana almayı başarmıştır. Özellikle günümüz sanatının disiplinler arası pratikleri, çizgi ve desenin bir çıraklık deneyimi olgusu olmaktan çıkmasını sağlamış ve desenin dönüşmesini gerçekleştirmiştir.

Doğanın bir parçası olan insanoğlu çevresinde olup biten toplumsal ve doğal değişmeleri anlamaya ve onları açıklamaya uğraşmaktadır. Emekleme çağından sonra çocuklar ilk önce sekemeyerek yürür, daha sonra ise konuşur. Belli bir zaman sonra değişik fizik hareketleri yapar ve konuşmaya baslar. Daha sonraki evrede ise oyun sayesiyle şarkı söyleme ve çizme hünerlerini sergiler. Daha baksa sözle çizimler sayesiyle

Karsımıza çıkan ilk çalımsalar aslında her çocuğun içinde var olan resim konuşmasının bir ifadesidir. Çocuklarda görülen intelijens düzeyi, kalıtım faktörleri, ortamı ve doğduğu yere bakmaksızın her çocukta mevcuttur. Eğitim sürecinde resim eğitimi dersine de yerin verilmesi sayesiyle öğrenilmesi gereken değişik ders birimleri arasında vizüel iletişimin kurulması temin edilmektedir. Evrensel ve herkesin anlayabileceği bir dile sahip olan resim sanatının mümkün olabileceği ölçüde geniş bir kitleye hitaba etmesi yönünde eğitim sürecine ve bu sanat alanıyla içli dışlı olan öğretim görevlilerine büyük yük ve sorumluluk düşmektedir.